Hakikat Elbet Bir Gün: Karanlık

[MedStaR]

Denizin dibindeyim sanki. Bir yanım kıyıya ulaşmak için çırpınırken, öbür yanım istiridyenin içindeki inci tanesini arıyor. Bir yandan kalbim sıkışıyor, öbür yandan ışığı arıyorum. Sıkışıp kalmışım olduğum yerde, kalbimin derinliklerinde onlarca duygu savaşıyor. Galibi yok hislerimin, kendi hakikatimi arıyorum. 

Hakikat… 

Avize…

Altın sarısı…

Sarı… 

Bütün normallerin değiştiği, değerlerin alt üst olduğu uzak bir ülkede geçiyor hikaye. Uzaklar yakın oluyor, normaller hakikatin ta kendisi. Berkay Ateş’in olağanüstü metni duvardan duvara savuruyor beni. Nefesim kesiliyor, göğsümün içinde saklı duran kuş çırpınıyor, sonra bir an geliyor, uçuyor o kuş. Uzaklara, çok uzaklara… Sonra yeniden, yeni baştan kesiliyor nefesim, çırpınıyor göğsümün içinde saklı duran kuş. Bir döngünün içinde buluveriyorum kendimi. Avizem kırılıyor, altın sarısı avizem. Her yer karanlık!

Ben 1 Mart akşamında muhteşem bir hikayeyle tanıştım. Her yanım sarıya boyandı, başımın üzerinde rengarenk balonlar uçarken bir el onları teker teker acımadan patlattı. Ben 1 Mart akşamında ‘Hakikat’le buluştum. Prenses balığını düşündüm, iki sevgili için gözyaşı döktüm, evladının mektubunu okuyan anneyi dinledim, bir tarafı kırık tahterevallide oynadım. Ben 1 Mart akşamında sarsıldım. 

“Kızgın bir demirle sevişmek gibidir hayat, hissiyatını unutamazsın.” dediler ya metinde, ben bu metni hayatım boyunca unutamayacağımı hissettim. 

Tiyatro D22’nin oyunu Hakikat, Elbet Bir Gün; Gizem Erdem, Seda Türkmen, Emir Çubukçu, Can Kulan ve Berkay Ateş’i bir araya getiriyor. Oyunun yazarı metniyle Cevdet Kudret Edebiyat Ödülleri’nde birincilik ödülünün sahibi olan Berkay Ateş. Oyunun yönetmenliğini Serkan Salihoğlu üstleniyor.

Sahnenin her bir köşesine dağılan balonlar gibi dağınık parçalarla anlatılıyor hikaye. Neresi başı, neresi sonu bilinmiyor, bazen birbirine giriyor. Sonra o ayçiçeği karanlık sahnenin ortasında güneş gibi açınca duruyor zaman, parçalar bütün oluyor, karanlık aydınlığı çağırıyor. 

Oyun tepeden tırnağa muazzam. Hikayeyi besleyen, kalabalık ama yormayan bir dekor var. Sahnenin bir kenarında duran objeleri gördükçe, onların hikayeleri nedir diye merak ediyorsunuz. Müzikler müthiş. Oyuncuların ellerine mikrofonu aldığı o anlar, oyunu besliyor, büyütüyor. Uzaktan bakıldığında kapkaranlık duran metinde nefes delikleri açılıyor. Neredeyse iki saat süren oyunda, hiçbir oyuncunun performansı sarsılmıyor. Berkay Ateş, Emir Çubukçu, Can Kulan şahaneler. Gizem Erdem ve Seda Türkmen ise performanslarıyla arşa uzanıyorlar. Seda Türkmen bir oyun kurucu gibi, oyunun dengesi onun elinde. Gizem Erdem bir giriyor, işte o an enerji tavan. 

Böylesine nefis bir metni, bu kadar dinamik ve kusursuz bir şekilde sahneleyen Serkan Salihoğlu’na teşekkür ediyorum. Oyunda emeği geçen herkesi tüm kalbimle tebrik ediyorum. Gurur duyulası bir iş; Hakikat, Elbet Bir Gün. 

Kendinize bu iyiliği yapın. Hakikatle tanışın. İzleyin, düşünün, sorgulayın. Kapatın gözünüzü, düşleyin. Ayçiçeklerini öldüremeyeceklerine inanın. Sarıyı sevin. Tiyatroyu sevin. 

Not: Ve iyi ki doğdun D22! Oyunun sonunda sahnedeki pasta sürprizi çok tatlıydı. :)

Oyun Künye Bilgileri
Yazan: Berkay Ateş
Yöneten: Serkan Salihoğlu
Oyuncular: Gizem Erdem, Seda Türkmen, Emir Çubukçu, Can Kulan, Berkay Ateş
Dramaturg: Aslı Ceren Bozatlı
Dekor ve Işık Tasarımı: Cem Yılmazer
Kostüm Tasarımı: Başak Özdoğan
Müzik: Erdem Doğan
Hareket Düzeni: Gizem Erdem
Maske Uygulama: İlayda Çeşmecioğlu
Prodüksiyon Amiri: Ataberk Öge
Asistanlar: Tara Haçikoğlu, Derya Özsoy
Afiş Tasarım: Alpgiray Kelem

kaynak: ranini.tv