26-03-2018, 12:57 PM
Leyla akşam eve geldiğinde oturma odasında annesi ve küçük kızını yan yana gördü. Bir şaşırdı. İş çıkışı eve her geldiğinde kızı kapıda karşılardı annesini. Şaşkınlığını sorularla gidermeye çalışınca kızının elini çaydanlığa değdirip hafif yaktığını öğrendi ve Leyla’ya görünmemek için anneanne yanında beklediğini öğrendiğinde Leyla’nın yüzünde tebessümle karışık kahkaha yer aldı. İçi mi? Elbette sızlamıştı; ama neye güldüğünü o bile bilmiyordu.
İşte tam da böyle duygu yoğunluğu olan bir oyun izledim Moda Sahnesi’nde. Bakırköy Belediye Tiyatroları oyuncularının oynadığı Seni Seviyorum Türkiye isimli oyunu çıkışında kahkaha attığım her sahne için içim sızladı.
“Neden güldün?”
“Komik bir şey mi var?”
“Oturup hıçkıra hıçkıra ağlamalıydın. Oysa sen ne yaptın?”
“Ayıp ama yani…”
Bu cümleleri kurarken yakaladım kendimi. Arada ağlanacak halimize gülüyoruz işte. Sahi öyle yapıyor musunuz siz de? Kutu kutu peçeteler bitirmek gerekirken bir tutam kahkaha atıyor musunuz? Belki de gülmeniz gerekirken böğüre böğüre ağlıyorsunuz. Karışıksa ruh haliniz hoş geldiniz kulübe.
Beş eşit parçaya bölünmüş kocaman kalp sizlere <3
Ceren Ercan’ın yazıp Yelda Baskın’ın mükemmel rejisiyle inanılmaz boyut alan Seni Seviyorum Türkiye oyunu İstanbul’un göbeğinde bir çamaşırhanede yanlarında kirli çamaşırları ile yolları kesişen birbirinden farklı karakter, farklı meslek grubundan oluşan beş kişinin aynı yerde hem kendini hem birbirini sorgulamasıyla başlayan oyun sizi de içerisine mıknatıs gibi çekiyor. Ülkenin değişen koşulları mı ararsınız yoksa ülkenin gittiği yeri mi? Aslında herkesin bildiğini belki de kimse bilmiyordur. Ya da gözler mi kapalı yaşıyoruz hayatı? Açıksa gözler ne kadar açık? Gözler görüyor da kulaklar mı sağır yoksa ele alamadıklarımız mı var? Tanıyor muyuz kendimizi yoksa tanıdığımızı da sanıyoruz???
Oyundaki her replik sana, bana ait. Olmadı ailenizden birine. O da olmazsa eş dost akraba. Ötesi yok. Üstelik öyle güzel ki reji kaybolup gidiyorsunuz akıntısında. Ve inanın oyuncuların birini diğerinden ayıramadım. Oyunun yönetmeni Yelda Baskın’ın her karaktere bir alan verdiğini ve bu alanda oynayın doyasıya dediğini düşünüyorum. O alanda öyle harikalıklar yaratmışlar ki birine daha iyi oynamış dersem diğer oyuncuya haksızlık ederim. Gram eksik/ fazla replikleri yok, gram hataları yok.
“Mutlu bir şekilde uyanabilirdik, bu ülkenin herhangi bir yerinde.. Kaş olmayan, Bodrum olmayan, İzmir olmayan... Başka bir yer. Olabilir miydi? Bizim ülkemiz nerede başlıyor? Nerede bitiyor bizim ülkemiz?”
Artık çamaşırhaneler favori mekan ^.^
İşte bu sözler aslında tüm sorgulayışlarımızı, geleceğe dair planlarımızı, düne ait yaşanmışlıklarımızı temsil ediyor. Ülkeden gitmek ya da ülkede kalmak. Bir tane sözcük boşuna kullanılmamış. Günümüzü bizlere altın tepsi içerisinde sunmuşlar. İster altının yaldızlarını gör istersen solmasını. Görecelik kavramını sana bırakmışlar. Bundan mahrum kalmayın, mutlaka ama mutlaka izleyin bu oyunu. İçiniz mi sıkıldı? Ortamdan mı sıkıldınız? Gündem mi boş? Bir yere mi gitmek istiyorsunuz? Alın çantanızı, biletinizi Bakırköy’de yakalayın ekibi. Olmadı turnesinde belki şehrinize gelir ya da siz onun olduğu yere gidersiniz. Bir yerde yakalayın ve ne istediğinize daha rahat karar verin.
Tüm ekibin eline, emeğine sağlık. Hem unutmayın tiyatro iyidir, tiyatro iyileştirir.
Sahiiii; “Hangi yaş aralığında kendini dünyada olup bitenden sorumlu hissetmeye başlıyorsun?” (oyundan replik)
Sevgiler.
OYUN KÜNYE BİLGİLERİ
Yazan/ Dramaturg: Ceren Ercan
Yöneten: Yelda Baskın
Koreografi: Melih Kıraç
Dekor Tasarım/ Işık Tasarım: Cem Yılmazer
Kostüm Tasarım: Selin Ölçen
Müzik Tasarım: Okan Kaya
Reji Asistanları: Emre Sırımsı / Ercan Koçak
Afiş ,Broşür Tasarım: Ethem Onur Bilgiç
Oyun Fotoğrafları: Emre Mollaoğlu
Oyuncular: Alican Yücesoy, Damla Karaelmas, Defne Şener Günya, Emre Koç, İrem Sultan Cengiz
yazan: Ayfer Akay
kaynak:ranini.tv